Bij regelmaat krijg ik mensen in de praktijk die wel verder willen met hun leven, maar echt niet weten hoe. Ze geven dan aan dat niets helpt en wat ze ook doen, ze blijven toch somber en verdrietig. Hun angsten gaan niet weg en de vermoeidheid al helemaal niet. Iemand kijkt mij dan vaak met een hopeloze blik aan.
Als ik deze mensen in mijn praktijk mag ontvangen, zijn er twee mogelijkheden. Of ze hebben inderdaad nog niet de juiste handvatten aangereikt gekregen of ze hebben ze al wel gekregen maar doen er niets mee. En daar is dan ook een reden voor.
Die reden zorgt ervoor dat de echte wil vaak ontbreekt. Net als ik, zijn er veel hulpverleners gespecialiseerd om mensen tips, oefeningen en handvatten te geven die helpen om je leven weer in eigen hand te krijgen. Tools om deze mensen de kracht te laten voelen die ze nodig hebben om hun leven in te vullen zoals zij dat zelf willen. Er is echter wel één maar, je moet het wel echt willen.
Stel, je hebt iets heftigs meegemaakt. Totaal onverwachts is er iemand waar je veel van hield, overleden. Dat is voor iedereen een nachtmerrie kunnen we rustig stellen. Maar als jij besluit dat je hier sterker uit wilt komen en dat je van de pijn en het verdriet af wilt, dan kan dat. Mijn advies is, vraag hulp en laat je begeleiden in dit proces. Investeer in jezelf en pas de adviezen van diegene toe. Echt, vertrouw daarop. Het moge duidelijk zijn dat dit mijn stellige overtuiging is en ik ben erg dankbaar dat ik al veel mensen daarmee heb kunnen helpen.
Maar er zijn ook mensen die er eigenlijk niet vanaf willen. Die zeggen dat ze weer vrolijk en vol zelfvertrouwen door het leven willen gaan, maar die er eigenlijk alles aan doen om hun situatie zo te houden. Als zo iemand bij mij in de stoel zit, is dat voor mij snel merkbaar. Al ga ik dan op mijn kop staan, niets helpt. Alles wat ik dan zeg of doe, wordt omgedraaid. Ze vinden altijd wel iets waardoor dat wat ik zeg, niet werkt voor hen. Deze mensen zijn er nog niet aan toe om verder te gaan met hun leven. Hier is niet iedereen zich overigens van bewust! Dit is vaak een onbewuste handeling vanuit angst en onzekerheid die ervoor zorgt dat je niet verder gaat met je leven. Daar zit vaak een overtuiging onder die je tegenhoudt. Ondanks het feit dat je zegt dat je verder wilt, kan er toch een systeem in werking gaan dat ervoor zorgt dat je dat niet gaat doen. Deze mensen kiezen er dus vaak onbewust voor om de pijn en het verdriet zo te laten. Het levert ze nog iets op. Hoe het kan dat pijn en verdriet soms iets op lijken te leveren, zal ik middels een voorbeeld uitleggen.
Er was laatst een vrouw bij mij die al van alles had geprobeerd om na het overlijden van haar man haar leven weer op de rit te krijgen. Maar niets hielp. Ze was nu 1,5 jaar verder en huilde nog elke dag alsof het gisteren gebeurd was. Intens verdrietig zat ze bij mij in de stoel te snikken. Ik reikte haar tissues aan en luisterde naar haar verhaal. ‘Wat ik ook doe, niets helpt. Niemand begrijpt mij,’ gaf ze aan. ‘Niemand weet hoe ik mij voel! Ik wil helemaal niet zonder mijn man. Ik wil hem weer gewoon naast mij hebben, samen wakker worden, samen op vakantie en gewoon samen oud worden zoals vrienden van ons dat ook doen.’ De pijn van het gemis stond in haar ogen te lezen. Ik stelde haar de vraag: ‘Dus je weet heel goed wat je graag zou willen maar is dat eigenlijk wel realistisch? ‘Nee, natuurlijk niet,’ zei ze vlak. ‘Dus is het wel eerlijk naar jezelf toe om dat steeds tegen jezelf te blijven zeggen? Voel jij je hier goed bij?’ vroeg ik haar weer. Het werd even stil.
‘Nee, ik voel mij hier heel slecht bij,’ zei ze. Toen vroeg ik haar: ‘Vertel mij eens, waarom zeg je dit dan steeds tegen jezelf?’ Ze keek naar haar handen in haar schoot en zei heel bewust: ‘Omdat als ik stop met huilen om hem, is het niet eerlijk tegenover hem.’ En ze brak weer omdat ze zich daar bewust van werd. Na een tijdje vroeg ik haar: ‘En jij dan? Is dit eerlijk tegenover jezelf? Je zegt verder te willen leven en ondertussen zet je jezelf dus op de rem. Door de pijn levend te houden. Want dat is wat je doet. Je houdt de pijn levend in de hoop je man levend te houden. Je voedt je pijn iedere keer met de gedachte dat het pijn doet. Dat het niet eerlijk is. Maar daarmee gaat de oorzaak van je pijn niet weg. Sterker nog. De pijn wordt alsmaar erger omdat daar zoveel aandacht naartoe gaat.’ Ze keek mij nog steeds niet aan maar knikte wel dat ze het begreep.
‘Als we nu eens gaan beginnen met te voelen dat de liefde tussen jou en je man nog altijd bestaat. Die hoef je namelijk niet op te geven. Zo blijf je altijd verbonden. Zullen wij ons focussen op de liefde in plaats van op de pijn? Kunnen we daar eens mee gaan beginnen? Je hoeft nog helemaal niet naar de toekomst te kijken en je weet nu ook dat steeds terugkijken je ook niet gaat helpen. Voel alleen maar wat er nu is en niet meer dan dat.’ En ze knikte… En zo zijn we heel rustig begonnen.
Als je denkt dat niets meer werkt, begin dan met kijken naar wat er wel is. Zo ontstaat er rust. Zo kan je in jouw eigen tempo met de aandacht naar je hart gaan. En het hart vertelt je wat goed voor je is.
PS: Mocht het zo zijn dat je naar aanleiding van het bovenstaande graag persoonlijk door mij begeleid wilt worden, weet dan dat ik jou er graag mee help. Je kan hier jouw bericht achterlaten en dan neem ik zo snel mogelijk contact met je op. En je kunt natuurlijk onderaan deze blog een reactie achterlaten. Ook hier reageer ik persoonlijk op.
Over Inge Miltenburg-Bos
Als faith-methode specialist begeleid ik mensen die door een heftige periode in hun leven het gevoel hebben zichzelf kwijt te zijn geraakt. Middels mijn faith-methode krijgen deze mensen hun basis en vertrouwen terug. En wat daarbij komt is dat het ze sterker dan ooit maakt. Bestel hier mijn eBook en lees hoe en waarom ik dat doe.[gravityform id=”4″ title=”false” description=”false”]