Op mijn rechterknie prijken 2 grote littekens. Littekens die ik heb overgehouden aan een operatie om mijn afgescheurde voorste kruisband en mijn afgescheurde buitenste knieband te vervangen. Ik had deze namelijk afgescheurd tijdens een uiteraard prachtige en geniale beweging (ahum) op het hockeyveld in Hilversum. Dit is overigens meer dan 25 jaar geleden gebeurd.
Met behulp van diverse operaties zijn de verwondingen vanbinnen hersteld maar mijn hockeycarrière was wel over. De verwachtingen lagen overigens niet erg hoog. Ik weet nu dat ik andere talenten heb. Maar, één onverwachte beweging heeft ervoor gezorgd dat ik überhaupt alle sportactiviteiten voorzichtig moet uitvoeren. En in veel gevallen, kan ik ze helemaal nooit meer uitoefenen.
Is dit heel erg?
Nee, dat is het niet. Want het is maar hoe je ernaar kijkt. Ik kan ervoor kiezen om hier heel lang verdrietig over te zijn. En iedere keer weer te balen als anderen gaan tennissen, hardlopen of een flink eind gaan wandelen. Of als ik toch een avond heerlijk heb staan dansen, het stom vinden dat ik de volgende dag een dikke knie heb. Ik kan mijn leven in de wacht zetten hierdoor.
Maar ik heb anders gekozen.
Ik ben ontzettend blij dat ik lekker kan fietsen, zwemmen, wandelen (maar niet te ver) en vooral ook mee kan genieten als anderen zich in het zweet werken. En als ik toch lekker ga dansen, dan weet ik dat ik 2 dagen rustig aan moet doen. Dat is het wel waard. En als ik maar goed voor mijzelf blijf zorgen, kan ik heel oud worden! Dat is een groot voordeel van een knie zonder kruisbanden. Want dat is de hedendaagse stand van mijn knie.
En zo gaat het ook met andere beschadigingen in je leven.
Misschien heb jij ook wel een heftige en verdrietige ervaring gehad die ervoor gezorgd heeft dat je leven er ineens anders uit is gaan zien. Deze ervaringen doen in het begin heel erg veel pijn. Daar is geen ontkomen aan. En hoe lastig ook, het is goed om te beginnen met dat te voelen. ‘Voelen wat er gevoeld dient te worden’, zeg ik altijd tegen mijn cliënten. Want als je voelt wat er werkelijk is, pak je het als het ware vast en kan je gaan loslaten. Loslaten van gevoelens die je niet dienen, helpt je om je leven weer verder te kunnen leven. En dat is uiteindelijk toch wat je wilt?
. Of door steeds maar te denken ‘had ik maar…’. Maar dat helpt je echt niet verder. ‘Maar wat helpt dan wel, Inge ?’ hoor ik je denken. Accepteer dat je littekens hebt, want het is niet anders. Ik weet het, ze helpen je er soms ook aan herinneren dat er dus dingen zijn die niet meer gaan.
Maar als je goed voor jezelf zorgt,
wordt de pijn echt steeds minder. Wat daarbij helpt, is het omdraaien. Bedenk je eens het volgende en voel wat dit met je doet:
- Is er iemand overleden? Voel dan eens de dankbaarheid voor dit prachtige mens die je in dit leven hebt gehad. Als je even je ogen dichtdoet, kan je de liefde weer voelen. En deze liefde zorgt ervoor dat jullie altijd verbonden blijven.
- Lig je in een scheiding? Wat gaat het je opleveren als je bedenkt dat je nu een nieuwe fase in je leven ingaat waarin weer heel veel mogelijk is? Dat je veel hebt geleerd van de fase die achter je ligt maar dat nu jouw tijd is aangebroken? En wat wil jij nu dat er in deze fase gaat gebeuren?
- Ben je ineens je baan kwijt? Stel dat dit jouw kans is om eindelijk datgene te gaan doen wat je altijd al hebt willen doen? Wat zou het zijn…
- Zie datgene wat je meemaakt als een les die je door kan geven en een kans die je kan pakken. En als er iemand is overleden dan kan jij zijn of haar verhaal nog doorvertellen zodat het niet verloren gaat.
Jij hebt dus een hele goede reden om echt te gaan leven. Jij leeft namelijk nog en je bent verantwoordelijkheid voor je eigen leven en voor je eigen geluk.
Die laatste opmerking vinden sommige mensen lastig. Want hoe kan je dat nu zeggen dat jijzelf verantwoordelijk bent? Als iemand bij je weggaat of overlijdt, dan zorgen zij er toch voor dat je verdriet en pijn hebt? Nee, ze zorgen voor littekens. Littekens die je bij je zal dragen. Maar het is jouw verantwoordelijkheid hoe je ermee omgaat. Ga je ze steeds weer openhalen? Dat blijven ze zeer doen. Of ga je ze goed verzorgen en accepteren dat ze bij je horen? Dat geeft je rust en ruimte om weer verder te gaan.
Haal alles uit je leven wat erin zit en stop pas als je leven stopt!
[vc_row][vc_column][vc_column_text]PS: Mocht het zo zijn dat je naar aanleiding van het bovenstaande graag persoonlijk door mij begeleid wilt worden, weet dan dat ik jou er graag mee help. Je kan hier jouw bericht achterlaten en dan neem ik zo snel mogelijk contact met je op. En je kunt natuurlijk onderaan deze blog een reactie achterlaten. Ook hier reageer ik persoonlijk op.
Over Inge Miltenburg-Bos
Als faith-methode specialist begeleid ik mensen die door een heftige periode in hun leven het gevoel hebben zichzelf kwijt te zijn geraakt. Middels mijn faith-methode krijgen deze mensen hun basis en vertrouwen terug. En wat daarbij komt is dat het ze sterker dan ooit maakt. Bestel hier mijn eBook en lees hoe en waarom ik dat doe.[gravityform id=”4″ title=”false” description=”false”][/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]