Het is denk ik al bijna 10 jaar geleden dat ik op mijn hoge hakken naar de lagere school van mijn dochters rende.
In mijn ene hand mijn telefoon en in de andere mijn leren tas met laptop. Druk bellend liep ik snel richting de ingang van de school. En terwijl ik het geroezemoes van de andere ouders tegemoet liep, beëindigde ik snel mijn gesprek. Ik kon tenslotte niet gaan staan bellen als mijn oudste dochter ging optreden. Ik schoof een beetje aarzelend aan en bedacht ondertussen wat ik allemaal nog moest doen voor mijn werk. Na een paar andere, uiteraard superleuke optredens, kwam mijn dochter op. Helemaal alleen en vooral helemaal overtuigt van het feit dat ze dit ging doen. Laat ik er ook bij zeggen dat ze een kind was dat niet graag vooraan liep maar als ze een mening had (en heeft) stak ze die niet onder stoelen of banken. Dit gebeurt zelden, want ze is meestal begripvol en meegaand. Maar voor dit optreden had ze zich met stellige overtuiging aangemeld.
Ik word altijd een beetje emo als mijn dochters iets doen, dit tot grote hilariteit van de meiden.
Dus ook nu, kreeg ik al een dikke keel toen ze 1 stap op het podium zette. En daar stond mijn mooie en dappere dochter. Ze was denk ik 9 jaar en zong uit volle borst: ‘Mijn moeder is een stresskip, whoho!’ Ze had alle pasjes van de Kinderen voor Kinderen hit goed ingestudeerd en ze was echt om op te vreten.
De tranen liepen over mijn wangen van het lachen.
En ik was in één klap helemaal in het NU. Ja, ik vond het super grappig ook al was het confronterend. Maar zo zit ik in elkaar, ik kan van de meeste dingen ook echt de lol inzien. Er is heel wat voor nodig voordat ik mijzelf veroordeel of naar beneden haal. Maar…, om mij heen hadden mensen wel een oordeel. Ik hoorde ouders mompelen: ‘Goh, wie zou haar moeder zijn?’ En: ‘Nou, die moeder zal zich wel schamen…’ En trots zei ik: ‘Ze is van mij!’ Waarop zij mij wat meewarig aankeken en nog wat met elkaar fluisterden.
Van de mening van anderen was ik toen al niet meer onder de indruk.
Maar ik was er toen al goed in om naar mijzelf te kijken en zag mijn hele dagfilm terug. Al bellend het schoolplein oprennen, eigenlijk net te laat, totaal niet bezig met dat wat er kwam om vervolgens een flinke les van je dochter te krijgen. Boem! Ze had mijn volledige aandacht en ze had helemaal gelijk. Ik was een stresskip!
Ik zag ineens dat ik aan veel kenmerken voldeed:
Altijd druk met morgen en gisteren.
Vaak vergeten te eten en dus te mager (toen nog wel).
Wallen onder de ogen en vale huidkleur.
Weinig slaap.
Altijd het idee hebben dat ik tekort schoot.
Een kort lontje.
Mega onrustig (dat houdt ook slank).
Vaak verkouden.
En vooral geen tijd om te genieten…
En ondanks het feit dat het een hele grappige ervaring was, heeft het mij wel aan het denken gezet. En ik vergeet dat moment nooit meer.
Het was tijd voor verandering!
Ik ben daarna ook echt minder hard gaan lopen (en aangekomen). Het is heel bijzonder om te ontdekken dat het veel (echt heel veel) belangrijker is om met je kinderen te knippen, te plakken, te dansen, te praten etc., etc., dan de was op te vouwen. Of om je ramen te lappen. Of om nog even snel die mail eruit te gooien.
En zo werd ik een gelukkeling.
Als ik terugkijk heeft het geweldige optreden van mijn dochter ervoor gezorgd dat ik ervoor gekozen heb om een gelukkeling te worden. Dat woord kende ik toen nog niet, maar ik wilde wel meer rust in mijn lijf en in mijn hoofd. En dus vooral gelukkiger zijn.
Ik ben mij af gaan vragen wat ik aan het doen was en vooral waarom. Werd ik echt gelukkig van datgene wat ik aan het doen was? Toen niet. Maar op dit moment kan ik oprecht JA zeggen. Ja, ik ben een gelukkeling!
Wil dat zeggen dat ik altijd geluk heb gehad? Nee, dat niet. Als je een gelukkeling bent wil het niet zeggen dat het leven je spaart. Maar ik weet wel hoe ik om kan gaan met dit soms bizarre en bijzondere leven.
Wil je weten hoe ik dat gedaan heb? En waarom ik het zo gedaan heb? Ik ga het vertellen op 9 november!
Schrijf je hier in voor de verhalende lezing ‘Van stresskip naar gelukkeling’ Ik ontmoet je graag![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]