Waar komt die onzekerheid toch vandaan?

Soms weet je heel goed waar je angst of onzekerheid vandaan komt. Als je bijvoorbeeld iemand onverwachts bent verloren, kan je de angst hebben dat het je nog een keer gebeurt. Of als je huwelijk na 20 jaar ineens is stukgelopen, duurt het even voordat je weer genoeg vertrouwen hebt om aan een nieuwe relatie te beginnen.

Als de oorzaak van je gevoelens bekend is, is het makkelijker om het te verwerken. Maar er zijn ook van die gevoelens waarvan je niet weet waar ze vandaan komen. En dan kan je er heel lang over blijven praten, maar dat is dan vaak niet voldoende. Ook de confrontatie aangaan met je angst kan juist averechts werken. Als je heel bang bent voor spinnen, helpt het niet voor iedereen om dan dus juist een spin over je hand te laten lopen. Ik ken genoeg mensen die er juist nog meer last van kregen. Ondanks het feit dat er niets gebeurde!

Je kunt van alles bedenken om iets op te lossen of te verwerken maar je lichaam heeft daar soms hele andere ideeën over. Een mens is in staat om bepaalde herinneringen op celniveau op te slaan. Ga maar eens terug naar die tijd dat je voor de eerste keer verliefd was. Je voelt gelijk weer een soort kriebel door je buik gaan. Alsof de vlinders weer even tot leven komen. Dat is natuurlijk heerlijk! En ik adviseer je dan ook om dat lekker vaak te doen, gewoon omdat het zo goed voelt.

Maar het kan ook anders. Zelf zag ik laatst de film The Walk. Het verhaal speelt zich af in 1974 en gaat over een man die zo bezeten is van koorddansen, dat hij uiteindelijk een touw weet te spannen tussen de twee Twin Towers in New York en daar overheen gaat lopen. Echt, ik kon het gewoon niet aanzien. Mijn knieën werden echt week en mijn maag draaide rondjes. En dat terwijl mijn brein echt wel weet dat ikzelf niet over dat touw loop, dus er kan niets gebeuren. Maar mijn lichaam gaf een reactie alsof ik er zelf liep. Niet grappig dus.

Ik geloof heilig in de kracht van gedachten maar soms heb je meer nodig om van een angst en onzekerheid af te komen. Zeker bij een sterk fysieke reactie, is het handig om je lichaam de gelegenheid te geven om heel voorzichtig die angst los te gaan laten.

Ik zal een voorbeeld geven. Meike* durfde al jaren niet meer met haar auto de snelweg op. En dat vond ze heel erg vervelend want nu kwam ze nauwelijks meer de provincie Utrecht uit. Deze angst was ineens ontstaan toen ze een noodstop moest maken op de snelweg toen ze bijna achterop een file inreed die ze te laat zag. Een goede vriend had haar geadviseerd om toch gewoon weer op die snelweg te gaan rijden. Hij zou wel naast haar gaan zitten en dan zou ze merken dat er niets zou gebeuren. Het doel was dat ‘de snelweg-angst’ van Meike, ongelijk zou krijgen en dat haar verstand het zou winnen. Want Meike wist heus wel dat de kans dat er wat zou gebeuren, erg klein was. Dus ze vertrouwde haar goede vriend en op een zonnige donderdagmiddag, reed ze samen met hem naar Driebergen. Daar zouden ze namelijk de A12 richting Den Haag opgaan om er bij Montfoort weer af te gaan. Een overzichtelijk stukje zou je zo zeggen.

Met het zweet in haar handen, gaf ze gas en voegde in. Het ging direct mis. Meike was zo angstig, dat ze niet had gezien dat ze haar auto zo voor een andere auto zette. De bestuurder toeterde en maakte niet al te vriendelijke gebaren. De vriend van Meike probeerde haar te kalmeren door haar aan te moedigen en te kalmeren. ‘Je doet het goed. Er is niets aan de hand. Je bent echt veilig…’ Meike haar ademhaling schoot omhoog en langzaam werd haar zicht smaller. Het werd donker om haar heen. Haar gezicht werd steeds witter en haar mond was enorm droog. Meike raakte volledig in paniek. En wat haar vriend ook zei, haar lichaam kon ze niet onder controle krijgen. Bij Bunnik ging Meike de snelweg weer af om daarna zo snel mogelijk haar auto stil te zetten.

Meike vertelde mij dit verhaal en ze vertelde ook dat ze sindsdien helemaal niet meer durfde te rijden. Ze was juist bevestigd in haar angst in plaats van dat het haar had geholpen. ‘Ik deed echt mijn best om positief te denken maar het was net alsof mijn lichaam het overnam. Ik kon het niet stoppen en moest echt van die rot A12 af! En nu durf ik helemaal niet meer te rijden.’

Meike en ik zijn op zoek gegaan wat de oorzaak was van deze angst. Het bleek dat ze als kind een auto-ongeluk had gezien, met dodelijke afloop. Meike was toen heel erg geschrokken en had ook nachtmerries gehad daarna. Ze was slechts vijf jaar toen dat was gebeurd en eigenlijk had ze die herinnering weggestopt. Toen zijzelf bijna een ongeluk kreeg was het net alsof haar lichaam die schok weer voelde. En zo durfde ze dus niet meer hard te rijden.

Middels de Feel stap van de Faith-methode zijn we de lading van deze herinnering af gaan halen. Hierna zijn we eerste gaan visualiseren en daarna is Meike weer begonnen met echt rijden. Ze heeft kleine, maar zekere stappen genomen om van haar angst af te komen. Ze heeft haar lichaam de tijd gegeven om op te ruimen. En ze heeft hierna allerlei keuzes gemaakt die haar zelfvertrouwen voeden. Het resultaat is dat ze met de auto vanuit Bilthoven naar mij toe komt rijden. Een klein stukje snelweg maar het is een mega overwinning!

Laat je leven niet leiden door angst en onzekerheid. Denk in mogelijkheden en doe iets wat je nog niet eerder gedaan hebt!

PS Mocht het zo zijn dat je naar aanleiding van het bovenstaande ook graag in gesprek wilt met mij, dan kan dat. Stuur dan een mail naar: inge@zielsdesign.nl en dan hoor je zo snel mogelijk van mij. En je kunt natuurlijk onderaan deze blog een reactie achterlaten. Ook hier reageer ik persoonlijk op.

*De verhalen in mijn blogs zijn op waarheid gebaseerd maar de personen zijn om privacy redenen onherkenbaar.

Over Inge Miltenburg-Bos

Als Faith-methode specialist begeleid ik mensen die door een heftige periode in hun leven het gevoel hebben zichzelf kwijt te zijn geraakt. Middels mijn Faith-methode krijgen deze mensen hun basis en vertrouwen terug. En wat daarbij komt, is dat het ze sterker dan ooit maakt. Bestel hier mijn eBook en lees hoe en waarom ik dat doe.